...συνέχεια (εδώ τα Α', Β',Γ' & Δ' μέρη)
Οι πρόσφυγες καταγίνονται βέβαια και στην κτηνοτροφία, μα η έλλειψη βοσκησίμων εκτάσεων, όπως είπαμε, περιορίζει τον ζήλο τους, και έτσι μετά δυσκολίας κατορθώνουν να συντηρήσουν ούτε και 50 ζευγάρια βώδια, 250 γαλακτοφόρες αγελάδες και λίγα άλογα και βουβάλια , τα οποία σέρνουν καθημερινά μαζί τους για να τα κουτσοβόσκουν στους δρόμους και σε κάτι χέρσα χωράφια. Η κατάσταση αυτή, δηλαδή ο περιορισμός των ζευγαριών κατά 60% συντετέλεσε να δοθή κάποια σοβαρή ώθηση στην μηχανική καλλιέργεια ή καλύτερα να πούμε πως η πρόοδος της μηχανικής καλλιέργειας συνετέλεσε στο να περιορισθούν τα ζευγάρια.
Οι αγελάδες μας κατά 80% είναι καλής ράτσας και έτσι οι χωρικοί μας μπορούν να πουλήσουν στο τυρεμπόριο κάμποσα εκατομμύρια κιλά γάλα κάθε χρόνο. Είκοσι και τριάντα χρόνια πριν οι δικοί μας πρόσφυγες το ζήτημα του επιβήτορα το θεωρούσαν ασήμαντο. Οι Τούρκοι αν και συνολικά διατηρούσαν λιγώτερες αγελάδες από εμάς, μολοταύτα είχαν αρκετούς επιβήτορες ράτσας καλής. Τι έκαναν όμως οι δικοί μας πρόσφυγες; Για τις 400 περίπου αγελάδες τους διατηρούσαν 2-3 επιβήτορες της πλέον ελλεεινής ράτσας, ηλικίας μόλις 2-3 χρονων, έτυχε δε κάποτε να διατηρούν μονάχα έναν επιβήτορα της ίδιας ράτσας και της ίδιας ηλικίας. Μετά το 1950 το ζήτημα του επιβήτορα λύθηκε οπωσδήποτε χάρις στην ιδωτική πρωτοβουλία του Κων. Γεωργιάδη, ο οποίος συντηρούσε επιβήτορα πολύ καλής ράτσας. Τώρα τελευταία η επιστήμη έλυσε το ζήτημα του επιβήτορα δια της σπερματεγχύσεως, η οποία ενεργείται από την Κτηνιατρική Υπηρεσία.
Η γεωλογική σύσταση του εδάφους του κάμπου μας, που καλλιεργείται, είναι ποικίλη. Ανατολικά του χωριού κατά το Καρποζλούκι και κατά το μήκος του ρέματος Σαρακατσάνικα έχομε έδαφος ασβεστούχο, βορείως δε κατά το Σάρπολη, έχομε έδαφος αργιλλώδες. Υπάρχει και μια λουρίδα πλάτους 200 - 300 μέτρων από τις δύο όχθες του χειμάρρου Λευκογείων - Χρυσοκεφάλου, η οποία έχει έδαφος αμμώδες που σχηματίσθηκε από την συσσώρευση της ιλύος του χειμάρρου επί αιώνας. Στην λωρίδα αυτή που λέγεται Φασουλώνας ευδοκιμούν τα φασόλια. Εκεί αναπτύσσεται και η ιτέα που σχημάτιζε με τους θάμνους της δάσος αδιαπέραστο. Το δάσος αυτό που λεγόταν Σογουτλούκι ξερριζώθηκε στα τελευταία χρόνια και εμφανίστηκαν γόνιμες εκτάσεις αρκετών εκατοντάδων στρεμμάτων. Πέρα απ' τη λωρίδα αυτή δεν βλέπεις ίχνος ιτέας και δεν ευδοκιμούν και τα φασόλια. Πόσο παράδοξος είναι ο σχηματισμός του εδάφος τούτου! Θα έλεγε κανείς πως επίτηδες η φύση κάρφωσε τη λωρίδα αυτή στο χωριό μας μονάχα για την ιτέα και για τα φασόλια! Σε όλα τα σημεία του Σογουτλουκιού καθώς και στην λωρίδα Φασουλώνας προοδεύει και η καλλιέργεια της πατάτας. Αυτό το αγνοούσαν οι Τούρκοι του χωριού μας και προμηθεύονταν τις πατάτες τους από τα βουνοχώρια, προ παντός από την 'Ανω Βροντού.
συνεχίζεται...
Υ.Γ. Υπενθυμίζεται ότι τα στοιχεία είναι παρμένα από το βιβλίο του αείμνηστου συγχωριανού μας και δασκάλου ΜΙΛΤΙΑΔΗ Κ. ΝΥΜΦΟΠΟΥΛΟ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ - ΔΡΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ"
Οι πρόσφυγες καταγίνονται βέβαια και στην κτηνοτροφία, μα η έλλειψη βοσκησίμων εκτάσεων, όπως είπαμε, περιορίζει τον ζήλο τους, και έτσι μετά δυσκολίας κατορθώνουν να συντηρήσουν ούτε και 50 ζευγάρια βώδια, 250 γαλακτοφόρες αγελάδες και λίγα άλογα και βουβάλια , τα οποία σέρνουν καθημερινά μαζί τους για να τα κουτσοβόσκουν στους δρόμους και σε κάτι χέρσα χωράφια. Η κατάσταση αυτή, δηλαδή ο περιορισμός των ζευγαριών κατά 60% συντετέλεσε να δοθή κάποια σοβαρή ώθηση στην μηχανική καλλιέργεια ή καλύτερα να πούμε πως η πρόοδος της μηχανικής καλλιέργειας συνετέλεσε στο να περιορισθούν τα ζευγάρια. Οι αγελάδες μας κατά 80% είναι καλής ράτσας και έτσι οι χωρικοί μας μπορούν να πουλήσουν στο τυρεμπόριο κάμποσα εκατομμύρια κιλά γάλα κάθε χρόνο. Είκοσι και τριάντα χρόνια πριν οι δικοί μας πρόσφυγες το ζήτημα του επιβήτορα το θεωρούσαν ασήμαντο. Οι Τούρκοι αν και συνολικά διατηρούσαν λιγώτερες αγελάδες από εμάς, μολοταύτα είχαν αρκετούς επιβήτορες ράτσας καλής. Τι έκαναν όμως οι δικοί μας πρόσφυγες; Για τις 400 περίπου αγελάδες τους διατηρούσαν 2-3 επιβήτορες της πλέον ελλεεινής ράτσας, ηλικίας μόλις 2-3 χρονων, έτυχε δε κάποτε να διατηρούν μονάχα έναν επιβήτορα της ίδιας ράτσας και της ίδιας ηλικίας. Μετά το 1950 το ζήτημα του επιβήτορα λύθηκε οπωσδήποτε χάρις στην ιδωτική πρωτοβουλία του Κων. Γεωργιάδη, ο οποίος συντηρούσε επιβήτορα πολύ καλής ράτσας. Τώρα τελευταία η επιστήμη έλυσε το ζήτημα του επιβήτορα δια της σπερματεγχύσεως, η οποία ενεργείται από την Κτηνιατρική Υπηρεσία.
Η γεωλογική σύσταση του εδάφους του κάμπου μας, που καλλιεργείται, είναι ποικίλη. Ανατολικά του χωριού κατά το Καρποζλούκι και κατά το μήκος του ρέματος Σαρακατσάνικα έχομε έδαφος ασβεστούχο, βορείως δε κατά το Σάρπολη, έχομε έδαφος αργιλλώδες. Υπάρχει και μια λουρίδα πλάτους 200 - 300 μέτρων από τις δύο όχθες του χειμάρρου Λευκογείων - Χρυσοκεφάλου, η οποία έχει έδαφος αμμώδες που σχηματίσθηκε από την συσσώρευση της ιλύος του χειμάρρου επί αιώνας. Στην λωρίδα αυτή που λέγεται Φασουλώνας ευδοκιμούν τα φασόλια. Εκεί αναπτύσσεται και η ιτέα που σχημάτιζε με τους θάμνους της δάσος αδιαπέραστο. Το δάσος αυτό που λεγόταν Σογουτλούκι ξερριζώθηκε στα τελευταία χρόνια και εμφανίστηκαν γόνιμες εκτάσεις αρκετών εκατοντάδων στρεμμάτων. Πέρα απ' τη λωρίδα αυτή δεν βλέπεις ίχνος ιτέας και δεν ευδοκιμούν και τα φασόλια. Πόσο παράδοξος είναι ο σχηματισμός του εδάφος τούτου! Θα έλεγε κανείς πως επίτηδες η φύση κάρφωσε τη λωρίδα αυτή στο χωριό μας μονάχα για την ιτέα και για τα φασόλια! Σε όλα τα σημεία του Σογουτλουκιού καθώς και στην λωρίδα Φασουλώνας προοδεύει και η καλλιέργεια της πατάτας. Αυτό το αγνοούσαν οι Τούρκοι του χωριού μας και προμηθεύονταν τις πατάτες τους από τα βουνοχώρια, προ παντός από την 'Ανω Βροντού.συνεχίζεται...
Υ.Γ. Υπενθυμίζεται ότι τα στοιχεία είναι παρμένα από το βιβλίο του αείμνηστου συγχωριανού μας και δασκάλου ΜΙΛΤΙΑΔΗ Κ. ΝΥΜΦΟΠΟΥΛΟ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ - ΔΡΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ"
